Instrukcja obsługi programu Quick II, Automatyka, Automatyka
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
INSTRUKCJA OBSŁUGI PROGRAMU QUICK II
I. PRZEZNACZENIE
Quick jest programem narzędziowym umożliwiającym przygotowywanie programów
dla sterowników AF (Array-FAB) , ich testowanie, przesyłanie do i odczytywanie ze
sterowników. Możliwe jest również monitorowanie bieżącej pracy sterowników tj.
obserwowanie stanów wejść, wyjść i przebiegów wewnętrznych .
Prace projektowe można prowadzić bez dołączonego sterownika a uzyskiwane efekty
sprawdzać poprzez uruchomienie symulacji programowej. Po uzyskaniu zadawalających
efektów, przygotowany program możemy zapamiętać pod wybraną nazwą w komputerze i
przesłać go do sterownika. Komunikacja pomiędzy komputerem i sterownikiem
( wieloma sterownikami ) możliwa jest przez interfejs RS232, RS 485 lub modem
telefoniczny.
II.
INSTALACJA PROGRAMU
Program dostarczany jest w postaci płyty instalacyjnej CD lub w przypadku internetu
jako samoczynnie rozpakowujący się plik QuickII.exe. W przypadku płyty CD wystarczy
włożyć ją do napędu komputera i o ile włączona jest w nim funkcja autorun pojawi się ekran
z przyciskami pozwalającymi zainstalować program Quick . W przypadku instalowania
programu pobranego jako spakowany plik, wykonuje się to przez uruchomienie setup.exe
( pojawia się po samorozpakowaniu QuickII.exe we wskazanym pomocniczym katalogu ).
W obydwu metodach instalacji w jej trakcie na ekranie pojawiają się kolejne okna procesu.
Żądany numer licencji należy pominąć, można wpisać dowolną nazwę użytkownika, pominąć
hasło i zaakceptować lub zmienić proponowane miejsce instalacji programu w komputerze .
Typowo program umieszczany jest w katalogu C:\Program Files\ Array \ Quick II. W efekcie
instalacji wśród dostępnych programów w komputerze pojawia się ikona Quick II.
III.
ORGANIZACJA PROGRAMU QUICK II
Program Quick II jest tak zorganizowany, aby umożliwić użytkownikowi włączanie
tylko okienek i pasków narzędziowych potrzebnych do aktualnie wykonywanego zadania.
Pozwala to na lepsze wykorzystanie powierzchni ekranu przy obserwacji schematu –
programu działania sterownika. Główne tryby pracy programu to: rysowanie schematu,
1
symulowane testowanie działania, zapis lub odczyt ze sterownika , podgląd pracy sterownia w
czasie rzeczywistym .
Do dyspozycji mamy:
•
LOGIC view - podstawowe okienko, w którym tworzy się logiczny schemat działania
sterownika obrazujący program sterownik
•
STANDARD toolbar – pasek narzędzi podstawowych, zawierający klawisze ( ikonki )
najczęściej wykonywanych operacji
•
ACCESSORIES toolbar – znajdujący się w lewej części ekranu pasek elementów z
których budowane są schematy logiczne
Aktualna zawartość paska zależna jest od dokonanego wyboru ( „przełącznik” u dołu )
pomiędzy „Log, Fun, In, Out” czyli bramkami logicznymi, układami funkcyjnymi,
symbolami wejść i symbolami wyjść.
•
CONTROLLER toolbar – pasek zawierający klawisze obsługi komunikacji z
sterownikiem
•
STATUS bar – pasek znajdujący się u dołu ekranu wyświetlający informacje o
wykonywanych operacjach
•
EMULATION view – występujące w starszych wersjach programu okienko pozwalające
wykonywać pomocnicze rysunki dla zobrazowania realizowanych przez sterownik zadań.
Rysunki i opisy w okienku EMULATION przeznaczone są głównie dla użytkownika
urządzenia , zapewniając mu czytelną prezentację działania sterownika. W nowszych
wersjach programów funkcję prezentacji przejmuje pogram SCADA
•
DRAW toolbar – pasek narzędzi do tworzenia pomocniczych rysunków w okienku
emulation ( dotyczy starszych wersji programów )
2
IV. WYKONYWANIE NOWYCH PROJEKTÓW
1.
Czynności wstępne
Chcąc rozpocząć nowy projekt należy uruchomić przycisk „New” lub wybrać „File”
i „New”. Po pojawieniu się okienka wybrać typ ( wielkość ) sterownika jaki będziemy
wykorzystywać. Kolejny krok w postępowaniu, to wskazanie miejsca w którym ma być
przechowywany projekt w postaci pliku ( jego nazwa i potwierdzenie formatu zapisu jako
*.fab).
2.
Nanoszenie bloków funkcyjnych i logicznych
Na podstawie przygotowanych założeń projektu przenosimy do okienka LOGIC
symbole potrzebnych bramek logicznych i bloków funkcyjnych ( pobieranych z paska
ACCESSORIES lewym przyciskiem myszki )
Działanie bloków zgodne jest z ogólnie przyjętą symboliką .
Dokładne opisy działania ich
wraz z wykresami czasowymi znajdują się w instrukcji obsługi sterownika AF
. Jednak w
każdym momencie możemy sprawdzić działanie wybranego elementu wykonując
tymczasowe jego połączenia do wejścia i wyjścia sterownika i włączając symulację
programową ikonką Start – rozdział VI . Podobnie jak symbole bloków logicznych i
funkcyjnych możemy dodatkowo na wejściach i wyjściach sterownika nanieść symbole
elementów wykonawczych ( wyłączniki ,żarówki itp. ), co może ułatwiać analizowanie
układu
3
UWAGA !
Przy bardziej złożonych projektach proponuje się wykonywać schematy kolejnymi
etapami, zapamiętując je i sprawdzając ( symulacją programową ) ich działanie. Tak
postępując łatwiej będzie uruchomić cały program ( schemat) .
3.
Połączenia
Po wprowadzeniu wybranych bloków funkcyjnych wykonujemy między nimi
połączenia. W tym celu uruchamiamy przycisk „LINK”, naprowadzamy wskaźnik- pióro,
poruszane myszką, na wybrany punkt wejścia lub wyjścia . Gdy wskaźnik zmieni się w
krzyżyk, możemy potwierdzić wybrany punkt lewym przyciskiem myszki jako jeden koniec
połączenia. Następnie wybieramy drugi punkt rysowanego połączenia i potwierdzamy jak
wyżej. Efektem opisanego działania powinna być narysowana linia połączenia oraz zmienione
kolory łączonych punktów ( np. z czarnego na niebieski ). Połączenia możemy wykonywać
pomiędzy istniejącymi bramkami i blokami funkcyjnymi, wejściami sterownika ( kwadraty
I1..I6.. w lewej część ekranu ) oraz wyjściami sterownika ( kwadraty O1...O4.. z prawej
strony). Nieodpowiednio poprowadzoną ścieżkę możemy ( po zaznaczeniu jej myszką )
przeciągnąć zgodnie z wyświetlanymi strzałkami lub skasować w całości ( delete klawiatury
lub prawy przycisk myszki).
4
Wykonanie połączeń do wyjść układów funkcyjnych ( logicznych ) powoduje automatyczne
opisanie ich symbolami przekaźników wewnętrznych M0, M1... lub symbolami wyjść
sterownika O0, O1...
UWAGA !
Ze względu na bardziej złożone, niż tylko graficzne, znaczenie rysowanych połączeń
zasady ich prowadzenia podlegają pewnym ograniczeniom. Część z nich wynika np. z
potrzeby zachowania kompatybilności programowania bezpośrednio z klawiatury
sterownika. I tak, nie można wprost wyjścia sterownika podłączyć do wyjścia bloku
logicznego lub funkcyjnego o ile już wcześniej został on gdzieś połączony ( zostało
jemu nadane już oznaczenie przekaźnika wewnętrznego M ). W takim przypadku w
pierwszej kolejności należy wykonać pojedyncze połączenie wyjście bloku - wyjście
sterownika ( O1... O6... ) a następnie „powrócić z sygnałem” tj. wykonać połączenie
od wyjścia sterownika do wejść kolejnych układów . Zależnie od połączeń (
wewnętrzne , zewnętrzne ) odmiennie oznaczane są wyjścia bloków logicznych i
funkcyjnych . Np. zamiast M1 będzie O1.
Przykłady połączeń pokazuje powyższy rysunek
Zaznaczając pewien obszar narysowanego schematu możemy przesuwać go a
nawet kopiować.
5
[ Pobierz całość w formacie PDF ]