Instalacja sieci bezprzewodowej WLAN, INFORMATYKA, Informatyka
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Instalacja sieci WLAN z punktem dostępowym i dostępem do Internetu przez DSL nie jest trudna.
JeŜeli będziesz przestrzegać kilku zasad, razem z uruchomieniem nie zajmie ci więcej niŜ godzinę.
W ramce "Surfowanie przez ISDN wspólny dostęp do Internetu" wyjaśniamy równieŜ, jak to
zrobić, gdy korzystasz z dostępu przez ISDN.
Aby uruchomić dostęp do Internetu dla kilku komputerów, będziesz potrzebować punktu
dostępowego WLAN, routera i modemu DSL lub ISDN. Punkt dostępowy sieci WLAN rozsyła pakiety
danych między poszczególnymi komputerami. Router zapewnia wspólny dostęp do Internetu dla
wszystkich komputerów. Wreszcie modem DSL lub ISDN łączy sieć z dostawcą usług
internetowych. Najbardziej praktyczne i zarazem eleganckie rozwiązanie to wszystkie trzy
urządzenia w jednej obudowie. Przed zakupem zwróć uwagę, czy urządzenie realizuje wszystkie te
funkcje. JeŜeli masz juŜ modem DSL, moŜesz nieco zaoszczędzić, kupując tylko punkt dostępowy z
routerem.
W dalszym opisie zakładamy, Ŝe dysponujesz punktem dostępowym WLAN ze zintegrowanym
routerem. To, czy modem DSL jest zintegrowany, czy stanowi oddzielne urządzenie, nie wpływa na
konfigurację.
1. Podstawy tak działa WLAN
pracować w trybie ad hoc
Aby ułatwić ci lekturę podręcznika i konfigurację urządzeń w systemie operacyjnym Windows,
podamy najpierw kilka podstawowych informacji o technice WLAN. Niektóre fachowe pojęcia
wyjaśniamy w ramce "Fachowa chińszczyzna".
Zwykle w sieciach bezprzewodowych stosuje się punkt dostępowy, ale moŜna teŜ
Sieć w standardzie 802.11b (11 Mb/s) lub 802.11g (54 Mb/s) pracuje w paśmie około 2,4 GHz. W
celu wyeliminowania wzajemnych zakłóceń działających obok siebie sieci podzielono pasmo
częstotliwości na trzynaście kanałów. Wszystkie urządzenia muszą pracować na tym samym
kanale, Ŝeby sieć WLAN działała prawidłowo. Odległości (róŜnice częstotliwości) między kanałami są
bardzo małe, dlatego jeŜeli kilka sieci pracuje obok siebie, naleŜy zachować odstęp co najmniej
trzech kanałów, np. gdy jedna sieć pracuje na kanale nr 1, kolejna sieć powinna korzystać z kanału
nr 4. PoniewaŜ sygnał radiowy WLAN przenika równieŜ przez ściany, w duŜym budynku
mieszkalnym mogą powstawać zakłócenia.
Środki bezpieczeństwa
Sterowniki poproszę podczas pierwszego uruchomienia komputera po
zainstalowaniu karty WLAN Windows XP poprosi o sterowniki (punkt 2).
KaŜda sieć WLAN ma własną nazwę SSID (Service Set Identification), dzięki czemu karta WLAN
"wie", kto wysyła sygnał. Powinieneś nadać swojej sieci unikatową nazwę SSID; w naszym
przykładzie jest to "homewlan".
Tę nazwę SSID wysyła w regularnych odstępach kaŜda karta sieciowa i punkt dostępowy po to,
Ŝeby wszystkie urządzenia mogły się wzajemnie identyfikować. Niewielki pakiet danych,
zawierający SSID oraz inne dane sieci, na przykład informacje o metodzie szyfrowania, fachowcy
określają mianem "beacon". Dysponując odpowiednim wyposaŜeniem i pewną wiedzą techniczną,
praktycznie kaŜdy, kto znajduje się w pobliŜu, moŜe odbierać sygnały twojej sieci WLAN i na
przykład wykradać hasła lub obserwować twoje działania w Internecie.
Z tego względu konieczne jest szyfrowanie przesyłanych danych. Nieco juŜ przestarzała i niezbyt
pewna metoda szyfrowania to WEP z kluczem o długości 64 lub 128 bitów. Nowsza WPA jest
bezpieczniejsza, ale na razie nie wszystkie punkty dostępowe i karty sieciowe ją obsługują.
Podczas instalacji i konfiguracji sieci pozostaw szyfrowanie chwilowo wyłączone. W ten sposób
eliminujesz potencjalne źródło błędów. Gdy juŜ wszystko będzie działać poprawnie, natychmiast
włącz szyfrowanie we wszystkich urządzeniach. Metoda szyfrowania oraz klucz (decyduje o
sposobie szyfrowania) muszą być jednakowe dla wszystkich urządzeń.
Wybór trybu pracy
Logowanie w punkcie dostępowym okno dialogowe nawiązywania połączeń
WLAN Windows XP pokaŜe dostępne sieci.
Karta WLAN moŜe pracować w trybie infrastruktury lub w trybie ad hoc. W trybie infrastruktury
karta nawiązuje łączność tylko z jednym punktem dostępowym, ale nie kontaktuje się z innymi
kartami. Punkt dostępowy działa jak rozdzielnia przechodzą przez niego wszystkie pakiety
danych.
W trybie ad hoc karta sieciowa kontaktuje się bezpośrednio ze wszystkimi kartami na tym samym
kanale. Poszczególne karty wymieniają pakiety danych bezpośrednio między sobą, bez
pośrednictwa rozdzielni.
Ten tryb pracy nadaje się szczególnie do pracy z dwoma tylko komputerami, choć zasadniczo działa
równieŜ z większą liczbą maszyn. JeŜeli chcesz porównać i/lub zsynchronizować dane z notebooka i
komputera biurkowego, jest to właśnie najlepsze rozwiązanie.
2. Rozbudowa komputera PC instalacja karty WLAN
W przypadku notebooka karta WLAN ma postać karty PC wystarczy włoŜyć ją do gniazda. MoŜna
to zrobić nawet przy włączonym komputerze. W komputerze PC będzie to karta rozszerzeń, którą
trzeba umieścić w odpowiednim gnieździe. W tym przypadku musisz najpierw wyłączyć komputer i
bezwzględnie wyjąć wtyczkę z gniazda sieciowego.
JeŜeli nie chcesz otwierać obudowy, moŜesz zastosować kartę dołączoną przez gniazdo USB.
Podczas zakupu zwróć uwagę, czy karta obsługuje tryb USB 2.0 (oczywiście twój komputer teŜ
musi go obsługiwać). Szybkość przesyłania danych w standardzie USB 1.0, około 12 Mb/s,
wystarczy wprawdzie w standardzie 802.11b, ale praca w trybie 802.11g (54 Mb/s) straci wszelki
sens.
Punkt dostępowy pod kontrolą. Większość urządzeń oferuje moŜliwość
konfiguracji przez standardową przeglądarkę internetową lub własną.
Kupując kartę, upewnij się, czy producent zapewnił sterowniki do twojego systemu operacyjnego,
gdyŜ dopiero Windows XP ma wbudowaną obsługę kart WLAN. Nie jest to jednak rozwiązanie zbyt
udane, dlatego i w tym przypadku lepiej zainstalować oprogramowanie producenta karty. Test kart
sieciowych opublikujemy juŜ niedługo.
Zanim zainstalujesz kartę rozszerzeń lub włoŜysz kartę PC, zapoznaj się z podręcznikiem i
instrukcją instalacji. Czasem zalecana jest najpierw instalacja sterowników, a dopiero potem
sprzętu. RóŜni producenci posługują się w tym względzie róŜnymi rozwiązaniami. Sposób
postępowania zaleŜy równieŜ od wersji Windows. JeŜeli będziesz dokładnie przestrzegać zaleceń
producenta, zaoszczędzisz sobie ewentualnie mozolnego szukania błędów instalacji. Oprócz
sterowników potrzebujesz jeszcze oprogramowania konfiguracyjnego, które słuŜy do ustalenia
podstawowych parametrów pracy sieci WLAN. Często jest instalowane oddzielnie, niezaleŜnie od
sterowników. Postępuj zgodnie ze wskazówkami producenta.
3. Konfiguracja karty WLAN kanał, SSID & Co.
Karta jest w gnieździe, a oprogramowanie zainstalowane. Najpierw sprawdź, czy w otoczeniu działa
jakaś inna sieć bezprzewodowa. Gdyby tak było, na swoją sieć wybierz koniecznie inny kanał, Ŝeby
uniknąć zakłóceń.
Uruchom oprogramowanie konfiguracyjne karty WLAN (zapoznaj się najpierw z podręcznikiem).
Praktycznie wszystkie programy konfiguracyjne zawierają opcję wyszukiwania sieci WLAN w
otoczeniu. MoŜe nosić nazwę "Site Survey", "Sitemonitor" lub podobną. Zobaczysz wówczas, czy w
pobliŜu działają inne sieci WLAN, a jeśli tak, to jakie kanały wykorzystują.
Wybór kanału
Wróć teraz na kartę lub do okna dialogowego, które umoŜliwiają wybór takich parametrów, jak
kanał, SSID i tryb pracy. Jako tryb pracy (często zwany "network type") wybierz tryb infrastruktury
w końcu chcesz przecieŜ ustanowić połączenie z punktem dostępowym.
W razie potrzeby zmień kanał.
JeŜeli sąsiednia sieć korzysta na przykład z kanału 10, wybierz kanał 13 lub 7. Wpisz unikatową
nazwę sieci (często określaną jako "network name"), czyli SSID na przykład "homewlan". Zwróć
uwagę na małe i wielkie litery, nie stosuj teŜ znaków polskich ani specjalnych nie kaŜde
oprogramowanie je akceptuje. Sprawdź, czy szyfrowanie WEP lub WPA jest chwilowo wyłączone.
JeŜeli dostępne są jeszcze inne opcje, pozostaw je na razie bez zmian.
Opisane powyŜej czynności musisz wykonać we wszystkich komputerach, które mają pracować w
sieci. Na początek wystarczy odpowiednio skonfigurować jeden komputer. Gdy wszystko będzie
działać, moŜesz skonfigurować pozostałe maszyny.
4. Instalacja punktu dostępowego tworzenie połączenia
Nadawanie stałego adresu IP. Na karcie Ogólne właściwości połączenia włączona
jest domyślnie opcja Uzyskaj adres IP automatycznie. NaleŜy zmienić to ustawienie na UŜyj następującego
adresu IP.
Teraz kolej na konfigurację punktu dostępowego WLAN. PoniewaŜ moŜe być róŜna w róŜnych
urządzeniach, takŜe w tym przypadku naleŜy najpierw zapoznać się z instrukcją. Czasami
stosowany jest program instalacyjny do komputera PC, czasami konfiguracja odbywa się za
pośrednictwem przeglądarki internetowej. W tym ostatnim przypadku punkt dostępowy dostarcza
odpowiednie pliki HTML podobnie jak serwer internetowy. Rzadko instalacja przebiega w trybie
tekstowym przez telnet.
Niektórzy producenci proponują do wyboru wszystkie trzy metody.
W dalszym ciągu opiszemy konfigurację za pomocą przeglądarki internetowej w naszym
przykładzie Internet Explorera.
Połączenie między komputerem a punktem dostępowym najlepiej wykonaj za pomocą kabla
sieciowego połącz w tym celu odpowiednie gniazda punktu dostępowego i karty sieciowej.
JeŜeli nie masz karty sieciowej w komputerze, powinno się to udać i za pośrednictwem połączenia
WLAN.
Pamiętaj, Ŝe w takim przypadku pracujesz bez szyfrowania i ktoś moŜe przechwycić dane
konfiguracji. Ponadto konfiguracja przez WLAN bywa duŜo trudniejsza niŜ z uŜyciem kabla
sieciowego.
Konfiguracja karty sieciowej
w Windows XP.
Najpierw sprawdź adres IP punktu dostępowego (podręcznik!). Producent podaje standardowy,
skonfigurowany fabrycznie, najczęściej w rodzaju 192.168.1.254 (taki adres miało testowane przez
nas urządzenie firmy Acer).
Następnie musisz jeszcze odpowiednio skonfigurować kartę.
Tak jak punkt dostępowy, równieŜ ona ma swój adres w komputerze. Połączenie jest moŜliwe tylko
wtedy, gdy oba urządzenia uŜywają adresów z tego samego zakresu zwanego równieŜ podsiecią.
Podsieć obejmuje zwykle wszystkie urządzenia, których pierwsze trzy liczby adresu IP są
identyczne.
W przypadku naszego przykładowego adresu 192.168.1.254 wszystkie adresy z zakresu
192.168.1.1 do 192.168.1.254 naleŜą do tej samej podsieci.
W Windows XP uruchom Panel sterowania i otwórz Połączenia sieciowe. W innych wersjach
Windows przebiega to podobnie, choć niektóre punkty menu czy okna dialogowe mogą mieć nieco
inne nazwy. Kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę Połączenie lokalne i przejdź do Właściwości.
W oknie dialogowym zaznacz wpis Protokół internetowy (TCP/IP), następnie kliknij przycisk
Właściwości.
Na karcie Ogólne zaznaczona jest domyślnie opcja Uzyskaj adres IP automatycznie. Zmień na UŜyj
następującego adresu IP. W pole Adres IP wpisz odpowiednią wartość, w naszym przykładzie
192.168.1.2. Gdy opuścisz to pole, Windows XP automatycznie wprowadzi w pole Maska podsieci
adres 255.255.255.0. Gdyby tak się nie stało, sam wpisz te liczby. Zatwierdź całość, klikając OK.
Kliknięciem przycisku Zamknij zakończ edycję właściwości połączenia lokalnego.
5. Ustawienia parametrów najwygodniej w przeglądarce
KaŜda karta sieciowa ma własne narzędzia konfiguracyjne, zwykle lepsze od tych
Połączenie działa narzędzie WLAN karty sieciowej pokazuje stabilne połączenie
z punktem dostępowym w trybie infrastruktury.
Teraz uruchom przeglądarkę internetową w naszym przykładzie Internet Explorer i w pole
http//192.168.1.1.
To, co teraz zobaczysz, zaleŜy od producenta punktu dostępowego w naszym przykładzie jest to
strona przeglądarki urządzenia firmy Acer.
Po pierwsze, bezwzględnie zmień hasło dostępu do stron konfiguracji punktu dostępowego.
Producenci albo nie wprowadzają Ŝadnego hasła, albo stosują coś w rodzaju "default" lub "WLAN".
To oczywiście Ŝadne zabezpieczenie. Podczas logowania podaj najpierw standardowe hasło, które
znajdziesz w podręczniku. W urządzeniu firmy Acer hasło moŜna zmienić w sekcji System.
Zwróć uwagę, Ŝe na kaŜdej ze stron przeglądarki nowo wprowadzone dane trzeba przesłać do
punktu dostępowego. W urządzeniu firmy Acer trzeba w tym celu kliknąć u dołu strony przycisk
Apply Changes.
Teraz kolej na ustawienia sieci WLAN. Najpierw wybierz kanał i nazwę SSID. Wpisz dane, które
wybrałeś w punkcie 3. W naszym przykładzie kanał to 13, a SSID "homewlan". Teraz sprawdź
szyfrowanie często moŜna znaleźć je w punkcie Security.
Upewnij się, Ŝe szyfrowanie WEP względnie WPA jest wyłączone.
Gdyby nawiązanie połączenia z punktem dostępowym za pomocą karty WLAN okazało się
niemoŜliwe, "winę" za to moŜe ponosić serwer DHCP punktu dostępowego. Rzecz w tym, Ŝe wiele
punktów dostępowych ma wbudowany serwer DHCP, który automatycznie przydziela waŜne adresy
IP wszystkim urządzeniom WLAN, które się w nich logują.
Ta funkcja jest w zasadzie bardzo wygodna, poniewaŜ nie musisz wówczas zajmować się adresami
IP, ale czasem jest źródłem problemów. Tak więc wyłącz na próbę serwer DHCP. JeŜeli teraz
połączenie działa, wówczas musisz nadać karcie WLAN stały adres IP z zakresu adresów IP punktu
dostępowego. Sposób postępowania opisaliśmy w punkcie 4.
Tworzenie połączenia pierwszy test
Gdy konfiguracja punktu dostępowego jest zakończona, pora sprawdzić, czy połączenie WLAN
działa. W prawym dolnym rogu ekranu (zasobnik systemowy) widoczna jest ikona sieci,
przekreślona czerwonym krzyŜykiem. To znak, Ŝe w sieci nie działa Ŝadne połączenie. Kliknij ikonę.
Windows XP otworzy okno, w którym będą widoczne dostępne połączenia sieciowe. Wśród nich
powinien się znajdować punkt dostępowy o nadanej przez ciebie nazwie SSID. Aktywuj opcję
Utwórz połączenie z siecią bezprzewodową, nawet jeśli sieć nie jest bezpieczna. OstrzeŜenie wynika
stąd, Ŝe na czas konfiguracji wyłączyłeś szyfrowanie. Kliknij Połącz. JeŜeli to nie zadziała, postępuj
tak, jak w wersjach Windows 95/98/Me, NT i 2000.
JeŜeli masz jedną z wymienionych powyŜej wersji Windows, uruchom narzędzie WLAN, które
producent dostarczył wraz z kartą.
W prawym dolnym rogu ekranu powinna być widoczna jego ikona. Uruchom program. JeŜeli i to nie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]